Pinopresura według Michała Szymańskiego
to system terapeutyczny, którego trzon stanowi Pinoterapia (terapia odruchowa autorstwa lek. Radosława Składowskiego) uzupełniona elementami terapii wisceralnej i terapii powięziowej, jak również przekrojowej wiedzy odnośnie chorób i zdrowia nie dającej się sklasyfikować w żadne ramy, zdobywanej przez Michała w różnych częściach świata.
Pinopresura stanowi zestaw wielu technik likwidujących w sposób często natychmiastowy zaburzenia w obrębię narządu ruchu, jednocześnie oddziałując na układ nerwowy i endokrynny. Przywraca przewodnictwo w uszkodzonych strukturach nerwowych oraz udrażnia zastoje tkankowe.
Charakterystycznym elementem pinopresury jest użycie w terapii specjalnych gwoździ zwanych pinami. Piny służą do stymulacji szlaków nerwowych, wybranych punktów akupunkturowych, jak również manipulacji tkanki powięziowej z natychmiastowym skutkiem. Efekt ten zawdzięczamy wykorzystaniem zjawiska piezoelektrycznego w strukturach kolagenowych.
Pinopresura to zbiór wielu sposobów oddziaływań na organizm ludzki, o niejednorodnym znaczeniu i celu. Każdy z przedstawionych podczas szkolenia sposobów stymulacji służy uruchomieniu innego rodzaju odruchów. Działania te obejmują m.in.:stymulację układu nerwowego centralnego, obwodowego i autonomicznego:
- stymulacja odruchowych stref regulacyjnych (przeniesienie stymulacji odruchów homeostatycznych w sferę instynktów)
- uruchomienie/ wzmocnienie naturalnych procesów detoksykacyjnych organizmu
- praca na zjawisku piezoelektrycznym
- praca na kompartmentach (przedziałach powięziowych) – uwalnianie zastojów tkankowych
- praca na tzw. ośmiornicach, których aktywność istotnie zaburza metabolizm tkankowy – zjawisko te występuje w obrębie powięzi powierzchownej i związane jest z nadaktywnością współczulną układu wegetatywnego
- elementy pracy na łańcuchach lokomocyjnych i posturalnych, przywrócenie utraconych naturalnych funkcji
- praca na polu morfogenetycznym (poziom oddziaływania akupunktury i poziom tzw. głębokiego Chi)
- regulacja stanów emocjonalnych, redukcja poziomu stresu, regulacja aktywności CUN
- poprawa przewodnictwa nerwowego oraz uruchomienie procesów neurogenezy
- stymulacja szlaków naczyniowych i hormonalnych przyśpieszających gojenie się tkanek
Kluczowym aspektem tego szkolenia jest rozbudzenie świadomości terapeuty. Skuteczna terapia człowieka to znacznie więcej niż techniki manualne i sprawdzone algorytmy. Struktura ciała jest bardzo ważnym elementem ogólnego stanu zdrowia jednak jest to jedynie jeden z wielu jego aspektów. Znajomość procesów jakie zachodzą w ludzkim ciele, znajomość anatomii i fizjologii narządów wewnętrznych stanowi pewien fundament do rozpoznania szlaku zaburzeń. To jednak jak głęboko jesteśmy w stanie zanurzyć się w problem pacjenta, zależy zarówno od poziomu jego świadomości jak i, a w zasadzie przede wszystkim – na ile świadomi otaczającego świata oraz własnych uwarunkowań jesteśmy my sami. Kolejnym ważnym elementem tego szkolenia, po ostatniej wizycie w Ameryce Południowej stało się przekazanie dalej podstaw zdobytej tam wiedzy.
Program szkolenia
Dzień 1
10:00 – 10:30 Wprowadzenie – omówienie celu szkolenia.
10:30 – 11:30 Świadomość – jej znaczenie w aspekcie skuteczności terapii pacjenta oraz samorozwoju fizjoterapeuty.
Oddech, woda, sen, aktywność ruchowa, żywienie, kierowanie uwagą – filary równowagi energetycznej organizmu.
11:30 – 11:45 Przerwa
11:45 – 14:00 Ogólne odreagowanie – omówienie zagadnienia, obserwacja reakcji pacjenta na bodziec, obserwacja objawów zewnętrznych oraz znaczenie wywiadu terapeutycznego w odpowiednim doborze technik. Algorytmy do wspomagania leczenia wszystkich zaburzeń sensorycznych i motorycznych, a także wielu zaburzeń układowych i emocjonalnych.
Ćwiczenia praktyczne.
14:00 – 15:00 Przerwa obiadowa
15:00 – 16:00 Ogólne odreagowanie – zajęcia praktyczne w parach c.d.
16:00 – 19:00 Akupunktura czaszki. Wybrane algorytmy stosowane w terapii bólu i zaburzeń ROM, narządu ruchu oraz problemach emocjonalnych i neurologicznych.
Ćwiczenia praktyczne.
Dzień 2
9:00 – 11:45 Reset łańcuchów posturalnych i lokomocyjnych oraz wpływ ich napięcia na pozostałe funkcje organizmu.
Manipulacje kluczowych segmentów kręgosłupa, aktywacja mięśni wskaźnikowych i połączonych z nimi obiegów energetycznych w ciele, rozwój i konsekwencje obecności przepuklin tkankowych w obrębie tułowia dla całego łańcucha lokomocyjnego, znaczenie endogennych napięć w obrębie łańcuchów wisceralnych i ich wpływ na tonus spoczynkowy mięśni szkieletowych – przykładowe powiązania zaburzeń wisceralnych z dysfunkcjami narządu ruchu.
Ćwiczenia praktyczne.
11:45 – 12:00 Przerwa
12:00 – 14:00 Architektura powięzi.
Patofizjologia tworzenia się zmian zwyrodnieniowych, techniki narzędziowe i manualne, ukierunkowane na uwalnianie ślizgu nerwów obwodowych, mapa ciała zawierająca lokalizacje stref o zwiększonym ryzyku powstania omawianych zaburzeń.
Ćwiczenia praktyczne.
14:00 – 15:00 Przerwa obiadowa
15:00 – 18:00 Zjawisko piezoelektryczne i odwrócone piezoelektryczne i ich rola w terapii.
Mapa zwarć, tkanki piezoelektrycznie czynne, przydatne punkty akupunkturowe.
(Efekt piezoelektryczny w tkankach umożliwia oddziaływać z efektem natychmiastowym na stany ostre takie jak zablokowanie bólowe st. kolanowego, rwy kulszowe czy ostre stany L-S. Przewlekłe dolegliwości zazwyczaj wymagają dodatkowo odreagowania i pracy łańcuchowej).
Ćwiczenia praktyczne.
Dzień 3
9:00 – 11:00 Układ wegetatywny – jego znaczenie w patogenezie wybranych zaburzeń.
Strefy sympatykotonii, zespoły algodystroficzne i związane z nimi występowanie tzw. „ośmiornic” w ujęciu: autorów owych zagadnień, medycyny chińskiej, badań naukowych i praktyki klinicznej.
Strefy występowania i techniki terapeutyczne, służące likwidowaniu powiązanych zaburzeń tkankowych.
– DMP, masaż bańką chińską, igłoterapia.
(Aktywne strefy sympatykotonii, które nie zostaną wykryte są w stanie zniwelować w ciągu nocy całą pracę terapeuty z poprzedniego dnia, same również mogą stać się źródłem dolegliwości bólowych).
Ćwiczenia praktyczne.
11:00 – 11:45 Typologia pacjentów. Cechy somatyczne oraz osobnicza reakcja na bodźce, jako główne wyznaczniki doboru skutecznej techniki terapeutycznej.
11:45 – 12:00 Przerwa
12:00 – 14:00 Zjawisko kompartmentu i związane z tym zagadnieniem występujące obrzęki oraz zastoje tkankowe – przyczyny i formy terapii:
– Igłoterapia, zwarcia, manipulacje powięziowe, techniki narzędziowe, techniki wisceralne.
Ćwiczenia praktyczne.
14:00 – 15:00 Podsumowanie i omówienie trudnych kwestii m.in. jak łączyć zdobyta wiedzę w gabinecie, możliwe reakcje pozabiegowe, czym się kierować w doborze terapii.
Pytania uczestników. Rozdanie certyfikatów.